De oprichting van het CDA zorgt voor wrevel bij een links-progressief smaldeel uit voornamelijk de ARP. Dit leidt in 1981 tot de oprichting van de Evangelische Volkspartij, die bij de Tweede Kamerverkiezingen van 1982 één zetel haalt. Deze wordt ingenomen door Cathy Ubels, die op de advieslijst nog op plek negen staat maar door de leden tot lijsttrekker wordt gebombardeerd.

In de Kamer pleit de EVP tegen kernwapens, die een ‘bedreiging voor de schepping’ vormen, en voor een ‘economie van het genoeg’. Aanvankelijk leeft de hoop dat de EVP CDA-loyalisten kan bewegen zich radicaler op te stellen, maar de partij beschikt niet over genoeg politieke aantrekkingskracht. Twee loyalisten, Jan Nico Scholten en Stef Dijkman, verlaten in 1983 de CDA-fractie uit onvrede over de behoudende koers van het CDA, maar zij sluiten zich niet aan bij de EVP.

Een van de redenen hiervoor is ongetwijfeld het voortdurende gekibbel in de partij. De evangelische toon naar buiten toe gaat gepaard met veel intern geruzie. Hierbij gaat het bijvoorbeeld over de vraag waar de juiste balans ligt tussen de wens tot een radicale vertaling van het evangelie enerzijds en de politieke vertaling hiervan anderzijds. Moet de EVP meer aanschuren tegen het CDA of tegen ‘klein links’?  Met het politieke spel heeft Ubels weinig, zo slaat ze in 1984 het voorlezen van de Troonrede over en beklaagt ze zich over een politieke cultuur die volgens haar afleidt van de inhoud.

In aanloop naar de verkiezingen van 1986 gaan stemmen op voor samenwerking met de andere partijen op ‘klein links’. Voor de EVP is dit een belangrijk gesprek, omdat de peilingen er slecht uitzien. Toch ketst het voorstel tot het vormen van een gezamenlijke lijst af en wordt Ubels opnieuw lijsttrekker voor de EVP.

Affiche EVP Tweede Kamerverkiezingen 1986. DNPP

De verkiezingen van 1986 lopen uit op een deceptie. Met slechts 0,2% van de stemmen verdwijnt de EVP uit de Kamer. De andere drie partijen van ‘klein links’, PPR, PSP en CPN, gaan voor de verkiezingen van 1989 samen als Groen Links, de EVP sluit op het laatste moment bij deze samenwerking aan en krijgt hierdoor een marginale rol in de nieuwe partij. Hoewel Groen Links 6 zetels haalt komt er geen EVP’er in de Kamer. De EVP wordt in 1991 opgeheven.